Ja natuurlijk! Een fantastische manier om van een andere kant het land te bekijken. Samen met het oude Portugese opaatje op het stoffige station staan wachten, door de indrukwekkende stationshallen wandelen om te belanden in de smalle straatjes vol gekleurde tegeltjes. Boulevards vol heerlijke restaurants met hun dagvangst en kleurrijke kraampjes vol sjalen en sieraden. De frisse zeelucht prikkelt op je huid, de oceaan ligt hier direct aan de grote steden. Ik heb het over een authentieke treinreis van Porto, naar Lissabon, naar Faro.
Porto
Het startpunt van mij en mijn reisgenoot Roel is Porto. Met één van de vele aanbieders vliegen wij naar Porto om vervolgens in de trein te stappen die ons naar Porto Sao Bento zou brengen. Na een kwartier lopen komen wij aan bij ons mini hotelletje, waar we hartelijk worden ontvangen door een oudere heer, de eigenaar, receptionist, schoonmaker, alles in 1. Hij wist dat we laat zouden aankomen en is blij dat we er zijn. Eindelijk bij ons bed aangekomen, vallen de ogen al gauw dicht.
Wanneer de eerste zonnestralen door de luiken heen piepen worden wij rustig wakker en maken we een dagplanning. We zijn hier helaas maar 2 dagen, dus wat ga je als eerste bekijken? Het centrum van Porto is niet groot en kun je rustig te voet verkennen. Zo enthousiast als wij zijn nemen wij de bus om zoveel mogelijk te zien. Je beslist zelf waar je uitstapt en weer op stapt. Met een tasje vol fruit van de groenteboer op de hoek, stranden wij uiteindelijk bij Castelo de Queijo. Een oud, statig fort dat in de zee ligt. Door middel van de brug kun je erin om de kunstexpositie te bekijken die zich nu hier in huist.
Eindelijk, de zee! Vol enthousiasme liggen de kleren al gauw naast ons op het strand en stormen wij op het blauwe water af, om er vervolgens weer keihard van weg te rennen. Dit is geen middellandse warme zee, de Atlantische oceaan is te beschouwen als een, uhh, frisse zee… Koud!
In de avond tijdens de zonsondergang hebben wij een prachtige wandeling gemaakt door het oude Porto, over de Ponte do Infante om zo uit te komen bij het klooster dat op een rotspunt ligt. Wij benaderden hem bewust via deze route, hij is niet bekend bij de meeste toeristen, maar het geeft je een machtig uitzicht over de haven, boulevard en de stad zelf.
En wat is Porto zonder Port? Op dag 2 hebben wij ons maar eens verdiept in deze kwestie. En in het eten. Port en kaas, port en zeevruchten, port en…
Lissabon
Wat je wellicht opvalt aan onze route is dat het alle 3 steden aan zee zijn. Het leuke aan de trein is dat deze zich door het land buigt. Je vliegt door de grote gele heuvels vol kurkbomen, olijfplantages en kleine dorpjes. Niks uitrusten of slapen, met je neus tegen het raam! Overigens is het openbaar vervoer in Portugal goed geregeld, schoon en goedkoop. Op naar station Lissabon Rossio!
Lissabon, de hoofdstad van ons vakantieland. Hier is het toerisme een stukje groter dan in Porto, en dat zie je aan de stad. Waar je Porto oud, uniek en misschien zelfs vervallen vindt, is Lissabon juist opgeknapt en gelikt. Erg leuk om een dag of 2 te zijn. Daarnaast is Lissabon bekender, meer toeristen en zitten we met allerlei verschillende nationaliteiten diezelfde avond nog in Bairro Alto. Hét straatje om ’s avonds te zijn. Het feest is buiten, op elke hoek wordt muziek gemaakt. Mensen staan buiten te dansen, te kletsen, te lachen. Je moet moeite doen om niet te knoeien met je Mojito ter grootte van een vissenkom en je bent welkom om bij elk groepje aan te sluiten.
Met een iets zwaarder hoofd dan normaal hijsen wij onszelf weer de volgende dag uit bed om de historie van Lissabon te bekijken. We bewonderen de toren van Belém, maar zijn helemaal weg van het kasteel Castelo de Sao Jorge. De hele middag slenteren wij hier rond, kijken uit over Lissabon, pluizen ons infogidsje helemaal uit over de geschiedenis van Lissabon. Even voelen wij ons ontdekkingsreizigers, net zoals Marco Polo!
In Lissabon heb je helaas geen strand. Wij nemen daarom een minitreintje naar Cascais, een klein uurtje langs de baaien van de kleine vissersdorpjes is geen straf. We hebben geluk, er blijkt een dorpsfeest te zijn waar wij van mee mogen genieten vanaf het strand. Met een Mojito in de hand, prachtig uitzicht over de rotsen in de zee waar kleine huisjes op staan en de trommels op de achtergrond.
Wie wil er met mij mee terug?
Faro
Onze laatste treinrit, naar het zuiden van Portugal. We zijn nieuwsgierig, over dit hemelse paradijs hebben wij al zoveel gehoord.
Ik ben een eerlijk schrijver, dus ik moet je helaas teleurstellen. Faro is voor mij niet hét paradijs op aarde. Dat is de Algarve, 3 treinhaltes verder richting Albufeira. Omdat wij helaas de volgende avond laat alweer terug vliegen, is het voor ons geen optie om de plannen om te gooien.
Wel hebben we in een soort Portugees Pipi Langkous hostel geslapen en hebben we ook daar weer geluk met de eigenaar. Hij vrolijkt ons op met een folder over een boot die elke dag vertrekt naar Ilha do Farol. Een klein schiereiland met maar een paar vakantiehuisjes, wit strand, rotsen in zee en als kers op de taart, een nog werkende vuurtoren.
Yes! We grijpen naar ons immers altijd klaarstaande daypacks en hollen naar de boot. Net op tijd springen wij aan boord en hebben wij onze treinvakantie op de meest relaxte manier afgesloten.
Met slechts een handvol andere mensen hadden wij bijna het rijk alleen. De kibbelende meeuwen boven de vissersboten, azuurblauwe zee en een knalrode vuurtoren. Wij zijn content.
